Η σταρ του «Help» Jodie Comer: Γιατί ήθελα να συνεργαστώ με τον Stephen Graham
Η Jodie Comer και ο Stephen Graham έψαχναν για ένα έργο για να δουλέψουν μαζί (Εικόνα: Κανάλι 4)
Βοήθεια — πρωταγωνιστεί jodie φάτε και ο Stephen Graham — μας μεταφέρει πίσω στις σκοτεινές μέρες στην αρχή της πανδημίας, όταν χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τους αγαπημένους τους καθώς ο Covid-19 σάρωσε τα σπίτια φροντίδας στη Βρετανία, για να μοιραστεί μια συγκινητική ιστορία αγάπης, απώλειας και αληθινής φιλίας.
Η Τζόντι και ο Στίβεν ηγούνται ενός πολυσύχναστου καστ στο ισχυρό μεγάλου μήκους δράμα για τη Σάρα, μια νεαρή φροντίστρια σε ένα φανταστικό οίκο ευγηρίας στο Λίβερπουλ που δημιουργεί μια ειδική σχέση με τον Τόνι, έναν μεσήλικα κάτοικο που πάσχει από πρώιμη άνοια.
Όταν η πανδημία χτυπά τον Μάρτιο του 2020, η Σάρα και οι συνάδελφοί της μένουν ανεπαρκώς προετοιμασμένοι και ολοένα και πιο απομονωμένοι από τις δυνάμεις – ωστόσο αγωνίζονται ακούραστα για να προστατεύσουν τους κατοίκους τους καθώς αυξάνονται οι μολύνσεις.
Συναντηθήκαμε με το ζευγάρι, και οι δύο περήφανοι Λιβερπουλιανοί, για να μάθουμε περισσότερα για ένα συγκινητικό δράμα, το οποίο δημιουργήθηκε από τον βραβευμένο με BAFTA σεναριογράφο Τζακ Θορν.
Βοηθήστε την Τζόντι Κόμερ να συνεργαστεί επιτέλους με τον Στίβεν Γκράχαμ...
«Έχουμε πραγματικά τον ίδιο ατζέντη, γιατί ο Στίβεν με σύστησε ευγενικά τον δικό του πριν από λίγα χρόνια και την παρακαλούσαμε να μας βρει κάτι να κάνουμε μαζί εδώ και χρόνια. Ήταν περίεργο γιατί είχαμε και οι δύο συζητήσεις με τον (συγγραφέα) Τζακ Θορν ξεχωριστά σχετικά με την επιθυμία να συνεργαστούμε μαζί του και την επιθυμία να συνεργαστούμε. Πιστεύαμε ότι έπρεπε να υπάρχει κάτι εκεί έξω για εμάς, αλλά αυτό ήταν τέλειο γιατί είναι μια όμορφη ιστορία και κάτι στο οποίο πιστεύουμε πραγματικά και οι δύο. Επιπλέον, διαδραματίζεται στο Λίβερπουλ, την πατρίδα μας!'
Ο Stephen και η Jodie για το τι κάνει τη σχέση της Sarah και του Tony τόσο ξεχωριστή...
«Και οι δύο αναδεικνύουν κάτι ο ένας στον άλλον και υπάρχει μια κακία, άρα είναι πραγματικά συγγενικά πνεύματα», λέει η Jodie. «Η Σάρα έχει εκπλαγεί από το πόσο τελικά φροντίζει αυτόν τον άντρα και υπάρχει μια στιγμή στο τέλος του δράματος όπου λένε ότι αγαπούν ο ένας τον άλλον. Ποτέ δεν ένιωσα μια γραμμή όσο ένιωσα αυτή, πραγματικά με πήρε.»
«Απλώς κάνουν κλικ και είναι μια από τις πιο όμορφες πλατωνικές σχέσεις που μπόρεσα να εξερευνήσω ποτέ στην οθόνη, γιατί η οικειότητα είναι εκεί», προσθέτει ο Stephen. «Και οι δύο χρειάζονται ο ένας τον άλλον τη συγκεκριμένη στιγμή της ζωής τους. Η Sarah δεν είναι ακαδημαϊκός και έχει δυσκολευτεί σε άλλες δουλειές, αλλά βρίσκει πραγματικά τον σκοπό της ως φροντιστής και θέλαμε να δείξουμε πώς αυτοί οι άνθρωποι είναι υπεράνθρωποι στον τρόπο που φροντίζουν τους ανθρώπους με χάρη και αξιοπρέπεια».
Ο Stephen και η Jodie για την έρευνα που έκαναν για την ταινία...
«Μίλησα με πολλούς φροντιστές και ήταν πολύ ειλικρινείς για το πώς ήταν εκείνες τις πρώτες μέρες της πανδημίας», εξηγεί η Τζόντι. «Υπήρχαν στιγμές που αναρωτιόμουν γιατί ο χαρακτήρας μου δεν φορούσε μάσκα, αλλά μετά θυμήθηκα ότι τους είπαν ότι δεν τη χρειάζονταν εκείνη τη στιγμή!
«Παρακολούθησα ένα ντοκιμαντέρ για αυτό το υπέροχο μικρό σπίτι φροντίδας στο Μάντσεστερ, όπου όλοι πέθαιναν, αλλά μάθαμε επίσης πολλά μέσα από το σενάριο, το οποίο ήταν τόσο εμπεριστατωμένο», λέει ο Stephen. «Τα άτομα σε γηροκομεία αντιμετωπίζονταν σαν να ήταν στο κάτω μέρος της σκάλας».
Ο Stephen για την προετοιμασία του για να παίξει τον Tony...
«Το να παίξεις κάποιον με πρώιμη άνοια ήταν μια ενδιαφέρουσα πρόκληση. Είχα την τύχη να συνομιλήσω με άντρες και γυναίκες παρόμοιας ηλικίας με εμένα που υποφέρουν από αυτό και μάλιστα πήγα μαζί τους ένα-δυο καφέ πρωινά, κάτι που ήταν μια καταπληκτική εμπειρία. Μου είπαν για την απογοήτευση του να ξέρεις τι θέλεις να πεις, αλλά δεν μπορείς να βρεις τις λέξεις. Αυτό που πραγματικά ήθελα να κάνω δεν ήταν να παίξω μια ασθένεια, αλλά να παίξω τον άνθρωπο. Ελπίζω να τα κατάφερα!».
Ο Τόνι και η Σάρα δημιουργούν μια απίθανη φιλία.(Πίστωση εικόνας: C4)
Η Τζόντι και ο Στίβεν στο καστ υποστήριξης της ταινίας...
«Ο συγγραφέας, Jack Thorne, και οι παραγωγοί ήθελαν πραγματικά όσο το δυνατόν περισσότερους ηθοποιούς από το Liverpool, για να το κάνουν πιο αυθεντικό», λέει η Jodie. «Το καστ ήταν απολύτως εκπληκτικό. Κάθε μέρα στο πλατό ήταν μια πραγματική στιγμή «τσιμπήστε με», γιατί δεν υπάρχουν μικρά κομμάτια και όλοι έφτασαν σε αυτό γνωρίζοντας ότι η ιστορία θα ήταν μεγαλύτερη από όλους μας».
«Το να δουλεύεις με τέτοια εικονίδια ήταν καταπληκτικό», προσθέτει ο Stephen. «Θυμάμαι ότι είδα τον Ian Hart στην οθόνη όταν ήμουν νεότερος και αυτός είναι ένας από τους λόγους που είμαι ηθοποιός σήμερα. Έδειξε ότι ήταν δυνατόν να είσαι ηθοποιός και να είσαι από το Λίβερπουλ. Ήταν σαν να άκουσα τη φωνή μου στο τηλεοπτικό δίκτυο! Είχα την τύχη να δουλέψω με τη Sue Johnston μία ή δύο φορές στο παρελθόν και στην πραγματικότητα την αποκαλώ «Ma» και εκείνη με αποκαλεί γιο. Η απόδοσή της είναι αξιοσημείωτη. Έπαιξε έναν κάτοικο ευάλωτων γηροκομείων χωρίς ουσία ματαιοδοξίας και απογύμνωσε τον εαυτό της από κάθε μακιγιάζ. Στην πραγματικότητα, όλοι έπαιξαν αυτούς τους ρόλους με τόση γενναιότητα — ήταν όμορφο να το δεις».
Η Jodie για τις αντιδράσεις των ανθρώπων στο Help...
«Ο καθένας είχε τις δικές του προσωπικές εμπειρίες κατά τη διάρκεια του COVID», λέει η Jodie. «Οπότε οι αντιδράσεις του καθενός θα είναι διαφορετικές. Ελπίζω οι άνθρωποι να έχουν ανοιχτό μυαλό και ανοιχτή καρδιά και να μην υποθέτουν ή να έχουν υποθέσεις για το τι θα είναι αυτή η ταινία. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να πάνε, εγώ ζω σε αυτό τώρα. Δεν θέλω να το παρακολουθήσω. Αυτό είναι αρκετά δίκαιο. Αλλά ένα πράγμα που έχω μάθει σχετικά με αυτό το κομμάτι είναι ότι η τέχνη είναι εδώ για να εξερευνήσει αυτά τα πράγματα. Μερικές φορές τα πράγματα είναι δύσκολα και είναι άβολα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα αποφεύγουμε. Επίσης, αυτό που κάνει αυτή η ταινία είναι να ελπίζουμε ότι δίνει φωνή σε αυτούς τους ανθρώπους που δεν είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν για την εμπειρία τους».
Η Jodie χρησιμοποιεί τη μητρική της προφορά...
«Αλλάζοντας την προφορά μου για πράγματα όπως Σκοτώνοντας την Εύα είναι κάτι στο οποίο έκλινα πάντα», λέει. «Πρώτον γιατί πάντα με ρωτούν αν μπορώ να το αλλάξω και το άλλο γιατί πάντα ένιωθα ότι με βοηθούσε πραγματικά να ξεχωρίσω τον εαυτό μου από τον χαρακτήρα. Αλλά μου άρεσε να παίζω τη Σάρα Μου άρεσε να εξερευνώ αυτό το κομμάτι του εαυτού μου και επίσης αυτό το κομμάτι τόσων πολλών γυναικών που γνωρίζω από το Λίβερπουλ. Υπήρχε κάτι πολύ εκθετικό αλλά και πολύ καθαρτικό. Όταν γυρίζαμε, ο Stephen και εγώ μιλήσαμε στον Jack και απλώς αλλάξαμε μικρές λεπτομέρειες στη γλώσσα για να βεβαιωθούμε ότι ήταν μια αίσθηση σαν μια πραγματική αναπαράσταση του τρόπου με τον οποίο μιλούν οι scousers στην καθημερινή τους ζωή, κάτι που ήταν υπέροχο να να μπορεί να κάνει».
